Medische Penispomp

• De dosis orale medicatie die nodig is om een erectie te produceren, verlaagd kan worden
• De bijwerkingen van orale medicatie geminimaliseerd worden
• De ongemakken van orale medicatie, zoals het plannen van de seksuele activiteit, vermeden kunnen worden

Psychische impotentie kan het gevolg zijn van een overwaardering van een lichamelijke afwijking, meestal genitaal, zoals micropre, kleine penis, kromming van de penis of de ziekte van Peyronie, afwezigheid van een testikel, enz. Deze patiënten zijn meestal genezen en krijgen goede resultaten als het probleem bij de bron wordt behandeld. In die gevallen waarin de patiënt van mening is dat hij een kleine penis heeft of niet groot genoeg is om aan de verwachtingen van zijn partner te voldoen, wordt het gebruik van penile extenders zoals andropenis ten zeerste aanbevolen. Voor die patiënten waar het probleem in de peniskromming of de ziekte van Peyronie ligt, is een corrigerende behandeling met het andropeyronie tractieapparaat geïndiceerd.
Deze behandelingen kunnen worden aangevuld met wat orale suppletie die het testosterongehalte verhoogt en de bloedcirculatie in de penis verbetert.
Adequate psychotherapie is meestal ook een aanvullende hulp, behalve wanneer het defect een impuls heeft gegeven aan een neurose, in welk geval ze de psychiater nodig hebben.

Het doel van deze behandelingen is om het gevoel van eigenwaarde van de patiënt te vergroten. Wij herinneren u eraan dat voor een goede erectie reactie, het parasympathische systeem moet worden geactiveerd, waardoor vasodilatatie, waardoor de veneuze zakken van de penis worden gevuld met voldoende bloed en penile bloed lekkage worden vermeden, dankzij een consistente erectie. Om het parasympathische systeem te activeren is het noodzakelijk dat de man ontspannen, zelfverzekerd en veilig is.
Het is bewezen dat wanneer een man zich ervan bewust is dat hij in staat is om plezier te geven aan zijn partner door het hebben van een adequate penis (zowel in grootte en vorm, niet gebogen) zal niet bang zijn om seks te hebben met een andere persoon. De patiënt weet dat hij plezier kan bieden en een bevredigende en duurzame relatie met zijn partner kan onderhouden, met de daaruit voortvloeiende sociale implicaties, zoals de verkering of het huwelijk.

Er moet ook rekening mee worden gehouden dat overmatige masturbatie het moeilijk kan maken om seks te hebben met een partner, om twee belangrijke redenen. In de eerste plaats gaat het fysieke seksuele verlangen naar beneden, omdat het al eerder bevredigd is. Aan de andere kant, als masturbatie voor een lange tijd wordt voortgezet, wordt het onanisme de bron van seksueel genot, omdat dit het gedrag is dat zal worden versterkt en daarom, wanneer er een sterk versterkte conditionering plaatsvindt, het wordt gevestigd in het gedrag van het onderwerp en een cognitieve herstructurering wordt geproduceerd in de gedachte van de man. Zo vindt de patiënt plezier en dus meer gemak in de seksuele reactie bij het masturberen en degraderen naar geslachtsgemeenschap met de seksuele partner op de achtergrond. Na verloop van tijd wordt het plezier van geslachtsgemeenschap met een partner steeds minder beloond en het plezier van masturbatie neemt toe.
Het resultaat is een erectieconditie voor masturbatie, waardoor de penis positief reageert op een erectie. In plaats daarvan zal de man steeds meer moeite hebben om een goede erectie te krijgen als hij met een partner is.
Daarom zou het raadzaam zijn om in ieder geval de seksuele bevrediging van masturbatie te kunnen afwisselen met seksuele gemeenschap in een koppel, en aan de andere kant, alvorens seksuele relaties te hebben, om een kleine periode van eerdere onthouding van masturbatie in stand te houden.

Een andere belangrijke determinant van psychologische impotentie is seksuele ontevredenheid veroorzaakt door de partner die de patiënt op dat moment heeft. Gebrek aan verlangen, zorgen over werk en gezin hebben een negatieve invloed op goede seksuele relaties. In deze gevallen kan de patiënt ervoor kiezen om naar een therapeut te gaan om de problemen van het koppel op te lossen, of in andere gevallen ervoor kiezen om een andere seksuele partner te vinden.

Het is belangrijk dat we ons de organische oorzaken herinneren om de oriëntatie van patiënten met impotentie te vergemakkelijken. De meest voorkomende oorzaken zijn:
a) Ziekten van het zenuwstelsel die van invloed zijn op de neusspiegel en de neocortex, het lumbale sympathieke systeem met superieure medullaire compressies, of ook het parasympathische systeem. Het kan plaque sclerose, myelitis en trauma zijn.
b) Endocrinopathieën, met name diabetes, hypocorticalisme, hypothyreoïdie en vergevorderde stadia van hyperthyreoïdie. De jonge testikelablatie is een oorzaak van impotentie en komt minder vaak voor wanneer het op volwassen leeftijd voorkomt. Pan-hypopituitarisme en hypofysetumoren veroorzaken impotentie in vergevorderde stadia.
c) Chronische vergiftigingen zoals alcoholisme en drugsverslaving.
(d) hongersnood en consumptieziekten. Het gebruik van antidepressiva, hypnotica, kalmerende middelen of andere medicijnen zal de erectie moeilijk maken.